Στούπαρικ, Τζιάννι

(Stuparich). Ιταλός συγγραφέας (Τεργέστη 1891 – Ρώμη 1961). Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πράγας και στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, όπου βραβεύτηκε το 1915. Εθελοντής στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο με τον αδελφό του Κάρλο, παρασημοφορήθηκε με το χρυσό μετάλλιο στρατιωτικής τιμής. Διώχτηκε για τις αντιφασιστικές του ιδέες και φυλακίστηκε το 1944. Τα έργα του διαπνέονται από θερμό πατριωτισμό. Εμπνέονται από κοινωνικά θέματα και επίκεντρο τους έχουν το όραμα της «ανθρώπινης αναγέννησης», που ξεκινά από την ίδια τη συνείδηση του ανθρώπου. Τα έργα του Συζητήσεις με τον αδελφό μου (1925), Ο πόλεμος του ‘15 (1931) και Ξαναγύρισαν (1941), αποτελούν μια τριλογία πάνω στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο και αναφέρονται στα τραγικά γεγονότα της περιόδου, όπως ο θάνατος του αδελφού του, και στα δεινά του πόλεμου έως την απελευθέρωση. Άλλα αξιόλογα μυθιστορήματα και διηγήματα του είναι: Διηγήματα (1929), Οι γυναίκες στη ζωή του Στέφανου Πρεμούντα (1932), Καινούργια διηγήματα (1935), Παιχνίδια της φυσιογνωμίας (1942), Εποχές στη βρύση (1942), Το νησί (1942), Η άλλη όχθη (1944) και Η επιστροφή του πατέρα (1961). Ο Σ. έγραψε και δύο δοκίμια: Το τσέχικο έθνος (1915) και Σκιπίων Σλαταπέρ καθώς και μια αυτοβιογραφία Η Τεργέστη και οι αναμνήσεις μου (1948).